بعضی موقع‌ها با خودم فکر می‌کنم اگه یه زلزله‌ای، طوفانی، چیزی بیاد و یه عده آدم بمونن و کلا هرچی تکنولوژی و پیشرفت و تمدن و بندوبساط بوده از بین بره، آدما باید از کجا شروع کنن و چه‌کارایی باید انجام بدن.

یه‌بار با خودم فکر کردم حالت بدوی چه‌کارهایی رو بلدم...

دیدم حتی طرز ساخت کبریت رو هم بلد نیستم و اگه همه‌چیز کن‌فیکون شه، یا باید دنبال سنگ چخماق و کاه بگردم، یا دنبال دو تا تیکه چوب که بسابمشون بهم.

این‌رو می‌دونم که آب بارون رو نمی‌شه جمع کرد و خورد و باید جوشوندش (این‌که ظرفش رو چه‌جوری بسازیم رو نمی‌دونم) درمورد تهیه‌ی نان و درو کردن گندم و این‌جور چیزا هم که هیچی نمی‌دونم. این‌که چه‌جوری یه سرپناه درست کنم هم نمی‌دونم.

الان دارم به این فکر می‌کنم که تا چه حدی از حالت بدوی تکنولوژی امروز رولازمه یاد بگیرم، یا احیانا اصلا لازم هست یا نه، شاید دونستن مسیر پیشرفت هم کمک کننده باشه و باعث بشه که در وقت لازم آدم پله‌ها رو چارتا یکی بره بالا.

شاید هم این فکر که طوفانی می‌یاد و تمدن فعلی رو داغون می‌کنه، یه جور توهم توطئه باشه.

پ.ن. این رو که دیدم یه مقدار خیالم راحت شد