تصور كنيد:

1 .داخل تاكسي نشسته ايد و داد و هوار دو راننده تاكسي را ميشنويد كه بر سر نوبتشان بحث ميكنند .

2 . داخل تاكسي هستيد و مسافري با راننده بر سر كرايه بحث و جدل ميكند .

3. در خياباني راه ميرود كه كارگران در حال كندن قسمتي از خيابان با مته هستند .

4 . در اتوبوس هستيد و اتفاقا هيچكس حرفي نميزند و همه لال هستند .

حال تصور كنيد كه در همگي اين حالات هدفون

mp3 player ای

در گوشتان است و شما در حال

گوش دادن به آهنگي هستيد.با این حساب :

1.آهنگی گوش میدهید و باز و بسته شدن ممتد دهان دو راننده تاکسی را میبینید و انتخاب اینکه به حرفهای آنها توجه کنید یا خیر ،بسته به خود شماست .

2 .این بار احتمالا صداهایی را میشنوید ،اما میتوانید با تمرکز بر آهنگی که گوش میدهید به زمزمه‌هایی که به گوشتان میرسد توجه نکنید .

3 .این بار حتما صدای مته را میشنوید ،اما مسلما احساستان نسبت به آن با حالت قبل فرق خواهد داشت ،این‌بار به صدای مته به عنوان یک پارامتر عذاب‌آور که ناچار به تحمل‌اش هستید توجه نمیکنید ، دانستن اینکه شما ابزاری دارید که میتواند میزان آزاردهندگی صدای مته را کاهش دهید ،باعث میشود که کمتر احساس آزردگی کنید .

4 .در این حالت هم فضای ذهنیتان دست خودتان است ،بی‌صدا نشستن در اتوبوس ،به احتمال زیاد شما را دچار خواب‌آلودگی خواهد کرد ،درحالیکه گوش دادن به یک آهنگ انتخابی مسلما حال و هوای بهتر (یا حداقل حال و هوایی که خودتان انتخابش میکنید) را در شما ایجاد خواهد کرد .

با این حال حضور ممتد آهنگ خود خواسته در گوش ،باعث میشود که تا حدودی از دنیای اطراف بی‌اطلاع باشید

برای مثال بغل دستیتان در تاکسی ،باید با مشت و لگد به شما حالی کند که میخواهد پیاده شود .

در دنیایی که سازنده‌اش خودتان هستید فرو میروید و شاید همان لحظه خبری مهم /آهنگی جالب از جایی دیگر پخش شود

یا شخصی حرفی مهم و قابل توجه بزند که شما به واسطه گوش کردن به آهنگ پخش شده از هدفون

هیچوقت آن را نشنوید .

ضمن اینکه اغلب ما همه آهنگهای مورد علاقه‌مان را به طور کامل از جایی پیدا نکرده‌ایم ،بسیاری را تک و توک از این طرف و آن طرف تصادفا شنیده‌ایم و چون برایمان جالب بوده‌اند ،برای پیدا کردنشان ،تلاش کرده‌ایم .

بنابراین حضور ممتد یک آهنگ تکراری ،که شاید حتی روزی برایمان جالب و دلچسب بوده ،پس از مدتی تبدیل به یک روتین شده و باعث میشود در حصار انچه روزی دوست داشته‌ایم بمانیم و فرصت رویارویی با حوادث و حرفهای جدید و خارج شدن از یک روند استمراری را از خودمان بگیریم .