بنظرم بايد واسه لحاف و پتو يه ضخامت اشباع در نظر گرفت.
بذارين يه مثال ساده و رايج بزنم: فرض کنين يه ليوان چاي دارين و مي‌خواين با شکر شيرينش کنين، شکر مي‌ريزين و هم مي‌زنين تا شکر حل بشه، اما از جايي به بعد (مثلا از قاشق 4ام شکر)، ديگه هرچي هم بزني شکر حل نمي‌شه، فقط در ته استکان ته نشين مي‌شه، چون مقدار شکر در چاي به يه تعادلي رسيده. درواقع در اون لحظه، هرچقدر شکر در چاي حل بشه، همون ميزان شکر ِ حل شده از چاي خارج مي‌شه. خلاصه که اضافه کردن شکر ديگه تاثيري بر شيريني چاي شما نداره و فقط يه کپه شکر ته استکانتون باقي مي‌مونه. به غلظت شکر موجود در چاي، تو اون لحظه‌ي تعادل، مي‌گن غلظت اشباع (يعني در اين شرايط از دما و فشار، نهايتا اين مقدار شکر تو چاي حل مي‌شه)

حالا حکايت ماست که وقتي از شدت لرز، هي به تعداد لحاف‌هاي روي خودت اضافه مي کني و مي‌بيني از يه جايي به بعد (از لحاف 4ام به بعد) اضافه کردن لحاف‌ها هيچ تاثيري بر گرم شدن و کاهش لرز نداره و فقط باعث مي‌شه وزن بيشتري روت قرار بگيره و له شي. به اين ضخامت لحاف، ضخامت اشباع مي‌گويند.