یه بابایی بود، تو تلویزیون، تو دهه‌ی فجر، یه تخته می‌ذاشت جلوش، قصه تعریف می‌کرد و بلافاصله با ماژیک مشکی، نقاشی‌ش رو می‌کشید و واسه ادامه‌ی قصه تخته رو پاک می‌کرد و نقاشی بعدی رو می‌کشید.

بدجوری دلم هواشُ کرده